Yok, aşk hiç bitmez de bir duraktan ötekine geçerken arada form değiştirir. Çünkü yenisi gelene dek eski aşkın anıları gelene ikram edilecek güzel bir şarap olma yolunda mayalanmaya durur. Sen izin verirsen şayet, zayıf ve yalnız anlarında, sırtını karşılığı bulun(a)mamış beklentilere sürterek kaşınır ve kendini süre...kli kanatır durur… Ta ki yeni bir aşk ufukta görünene dek…
Yeniden aşık olunca, eski aşk işte o zaman sahiden biter. Yenisi başlamıştır çünkü. Gülümseyerek anarsın artık geçmişi; zira kimyan değişmiştir.
Canı hala acırken, yaraları kanarken, kimse gün gelip bitip gidenin yarattığı acıları unutabileceğine inanmaz. Acıdan çok boşluktur derinden zonklayan. Ama sonra aniden, kişisel geçmişinin değerli bir parçası oluverir bu yaşananlar. Seni sen yapan yaşantılar kervanına bir denk daha eklenir; “Kalır bir yastık oyasında, bir dolmuş sırasında…”
Arada sırada anımsanır buruklukla ya da gülümseyerek… Şayet yolu senden geçenlerle yaşadığın şeylerin sana kattıklarından minnettar olabilecek kadar içselleştirebilmişsen bu deneyimi düze çıkarsın. Karşındakine (kendi olma ve mutlu olma hakkını sensiz kullanarak yola devam etti, gönlü değişti ve başka yöne aktı diye) kızmayacak kıvama geldiysen, sen de artık gülümseyerek anabilirsin geçmişi. Unutma, gönlü değişip, gün gelip başka yöne akan sen de olabilirdin. O zaman da bu kadar kanayacak mıydı kalbin?
Peki iki aşk arasında insanın canını bu kadar acıtan nedir?
Karşındakine kendinden çok değer yükleyip, kendi isteklerini göz ardı etmişsen,
Karşındaki mutlu olsun diye “öğrenilmiş” sürü sepet artistik ve zorunlu hareket yapıp, kendin olmaktan vazgeçmişsen,
Duygularını içinde tutup tutup, temiz bir kapanış yapamamış isen,
Karşındakinin fikrini almadan, kendi duygularının şiddeti ile sevdiğin ile ilintili çok fazla beklenti beslemiş isen…
Listeyi sen yaşadıklarına göre uzatabilirsin…
Listeye her yazdığın cümle seninle başlar, seninle biter… Çoğu kere tek kişilik bir serüvendir zira yaşanan… Sende başlayıp yine sende biten…
Aşk bitmez.. İlişkiler biter.
Aşk her daim oradadır. Senin hazır olup, tekrar kapısını çalmanı bekler ve kapıyı çalınca seni (t)aşkınlıkla içeri buyur eder.
Şimdi canın yanıyor diye gün gelip geçeceğine ve tekrar aşkın kapısında kendini buluvereceğine dair ümidi kaybetmemek lazım.
ÇÜNKÜ AŞK HİÇ BİTMEZ…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder